Ήδη
εν ζωή είχε χαρακτηριστεί ο Γκάους, ο οποίος ήταν από το 1807 καθηγητής και
διευθυντής του αστεροσκοπείου στο Goettingen, ως Princeps Mathematicorum, αλλά οι εργασίες του
στη Φυσική και την Αστρονομία δεν ήταν λιγότερο σημαντικές. Εκτός από
θεμελιώδεις εργασίες στη θεωρία Δυναμικών Πεδίων και στη γεωμετρική Οπτική,
ασχολήθηκε ο Γκάους με τη μελέτη του γήινου μαγνητισμού και κατάστρωσε το
ηλεκτροστατικό σύστημα μεγεθών και μονάδων, στο οποίο αργότερα δόθηκε το όνομά
του.
Το
έτος 1809 δημοσιεύτηκε το κυριότερο αστρονομικό έργο του Γκάους, στο οποίο
ανέπτυξε μεθόδους υπολογισμού της τροχιάς των πλανητών του ηλιακού συστήματος.
Με αυτό το έργο τέθηκε σε νέες βάσεις η θεωρητική Αστρονομία. Διασημότερο
έκαναν βέβαια αυτόν τον πολύπλευρο επιστήμονα οι μαθηματικές εργασίες του, όπως
οι θεμελιώδεις μελέτες του για τη Θεωρία Αριθμών, τη Διαφορική Γεωμετρία, τη
Θεωρία των άπειρων Σειρών, τις Υπεργεωμετρικές Διαφορικές Εξισώσεις και τις
μεθόδους των Αριθμητικών Μαθηματικών. Οι μελέτες του Γκάους για τις Ελλειπτικές
Συναρτήσεις, για τη Θεωρία των Μιγαδικών Συναρτήσεων, καθώς και προχωρημένες
μελέτες για μη Ευκλείδιες Γεωμετρίες δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ